زندگی، هنر و حیات اجتماعی

دپارتمان جامعه شناسی آکادمی شمسه

مدرس: دکتر آرش حیدری

برگزار شده در ترم بهار 1399

اندیشه‌های اجتماعی هنر را به اشکال مختلفی مفهوم‌پردازی می‌کنند. از فهم هنر همچون امری عرضی و روبنایی گرفته تا فهم هنر همچون عصارۀ جهانِ معنایی آدمی.

نسبت هنر و حیات زمانی قابل بحث است که هنر همچون نیرویی مادی در کنار سایر نیروها فهم شود.

به عبارت دیگر، فهم هنر همچون نیرو به آن اصالتی‌هستی‌شناسانه می‌بخشد.

فهم هنر همچون بازنمایی یا روبنا موجب می‌شود که این نیروی تاریخی نه همچون امری برای خود که همچون یک وضعیت جانبی و عرضی دیده شود.
درسگفتار حاضر با تأکید بر اندیشۀ جرج زیمل و با تأکید بر حیات‌گرایی (ویتالیسم) حاکم بر فهم او تلاش دارد با منطقی تبارشناسانه به فهم هنر همچون یک نیرو مواجه شود.

تلاش می‌کنیم نسبت امر جزئی و کلی، زندگیِ درونی و مسئلۀ فرم را تشریح کنیم تا بتوانیم فهمی از جریان شدنِ (becoming) هنر ارائه کنیم.

اندیشه‌های کلاسیک بر هنر همچون یک هستی نگریسته‌اند و نه لزوماً یک هستیِ در حال شدن.

چنین فهمی از هنر در ایران معاصر نیز غالب است. از این حیث فهم تغییرات و تاریخمندی هنر چندان که باید و شاید موضوع تأمل قرار نگرفته است.

تاریخ هنر همچون تاریخی زندگی‌نامه‌ای یا سوژه محور و یا رویدادی قرائت می‌شود.

اگر هنر یک نیرویِ در حال شدن باشد و نسبتی وثیق با حیات و جریان‌های شدنِ آن داشته باشد، آنگاه فهم هنر همچون نیرویی تاریخمند و در حال شدن محوری اساسی برای اندیشیدن خواهد بود.
اگر هنر را شکلی از بروز و ظهور حیات بفهمیم چگونه باید آن را مفهوم‌پردازی کنیم؟

انرژی زندگی و حیاتی چگونه در برخورد با منطق حیات تاریخی و اجتماعی به قالب هنر بروز و ظهور دارد؟

هنر همچون فوارۀ زندگی چگونه در شکل‌بندی‌های اجتماعی-تاریخی وارد شده و بدل به نیرویی انتقادی می‌گردد؟

 

5 جلسه / حدود 9 ساعت

 

جهت آشنایی با محتوای دوره، جلسه اول این درسگفتار را همینجا به رایگان بشنوید.

 

دسترسی به فايل هاي صوتي و تصويري آکادمی شمسه

دانلود نرم افزار spotplayer بر روی محیط ویندوز یا اندروید یا مک.
کلید لایسنس از طریق ایمیل یا تلگرام ارسال خواهد شد.

پشتیبانی ویدیوهای آموزشی