زمــــان و روایــت: دیـــرش  

• زمان و روایت: دیرش

«زمان» یکی از سه بخش مهم روایت­‌شناسی نزد انسان قصه‌­گو محسوب می­‌شود که دو دیگر «وجه» و «صدا» هستند. زمانی روایی خود شامل سه مبحث مهم است که عبارتند از: نظم، دیرش و تناوب. هر یک از این سه به تنهایی موضوعی اساسی در دانش روایت شناسی محسوب می­‌شوند. با شیوه­‌های زمان پریشی، روایت این امکان را پیدا می‌­کند تا انسان را از محتومیت و محدودیت‌های زمان خطی رهایی بخشد و زمان به عنصری مهار شده و معنابخش تبدیل گردد.

آشنایی با مباحث زمان و روایت می‌­تواند نه فقط در نقد و مطالعه روایت یاری رساند بلکه همچنین در خلق آثار روایی از رمان تا فیلم حتی هنرهای تجسمی و نمایشی یا موسیقایی موثر است. چنانچه شناخت قابلیت‌های زمان و زمان پریشی در روایت موجب گیرایی و زیبایی همچنین عمق و پویایی روایت می‌گردد. عدم شناخت این عناصر به نوبه خود یکی از دلایل ضعف و فقر روایی است. هشت جلسه کارگاه به شکل زیر ارائه می‌­شوند:

جلسه اول: زمان روایی نسبت آن با وجه و صدا

جلسه دوم: مروری بر سه گونه زمان روایی

جلسه سوم: تعریف دیرش زمانی

جلسه چهارم: گونه شناسی دیرش

جلسه پنجم: ترادیرش روایی

جلسه ششم: کارگاه دیرش در رمان

جلسه هفتم: کارگاه دیرش در فیلم و هنرهای وابسته

جلسه هشتم: کارگاه دیرش در هنرهای تجسمی

 از اینــجا ثبــت نام کنـید

کتاب‌شناسی پایه:

• ژرار ژنت (1398) گفتمان روایت. جستاری در باب روش. برگردان معصومه زواریان. انتشارات سمت
• بهمن نامور مطلق (1399) تراروایت. روابط بیش متنی روایت‌ها. انتشارات سخن

◊ کلاس رویکردهای اسطوره شناسی دکتر بهمن نامور مطلق  در  اسطوره‌سرای آکادمی شمسه