کارگاه تجزیه و تحلیل نمایشنامه /

بررسی آثار دو نمایشنامه نویس برتر قرن بیستم آمریکا ، تنسی ویلیامز و آرتور میلر

◊ تنسی ویلیامز (توماس لانیر ویلیامز، 26 مارس 1911 – 25 فوریه 1983)

نویسنده و به ویژه نمایشنامه­ نویس آمریکائی است. وی جوایز زیادی در زمینه خلق آثار نمایشی خود دریافت کرده است. بعد از اینکه در سال 1939 از سنت لوئیز St. Louise به نیواورلئان New Orleans مهاجرت کرد نام خود را به تنسی Tennessee (نام ایالتی در جنوب شرقی ایالات متحده) که زادگاه پدرش بود تغییر داد.

وی جایزه پولیتزر را در سال 1948 برای اتوبوسی به نام هوس A Street Car Named Desire و برای گربه روی شیروانی داغ Cat on a Hot Tin Roof در سال 1955 دریافت کرد. علاوه بر آن باغ­وحش شیشه  ­ای The Glass Menagerie در سال 1944 در شیکاگو و سال 1945 در نیویورک و شب ایگوانا The Night of Iguana در سال 1961، جایزه منتقدان نمایش نیویورک را دریافت کردند.

نمایشنامه خال گل سرخ The Rose Tattoo نیز در سال 1952 جایزه تونی Tony را دریافت کرد. در سال 1980 ریاست جمهوری وقت آمریکا جیمی کارتر مدال آزادی را به وی تقدیم کرد.

◊ آرتور اشر میلر  زاده ۱۷ اکتبر ۱۹۱۵ – درگذشته ۱۰ فوریه ۲۰۰۵)

“آرتور میلر” نمایشنامه نویسی از نسل غول های بزرگ تئاتر معاصر جهان و در ردیف کسانی چون تنسی ویلیامز، برشت، بکت، یونسکو، آرابال و چخوف در تحول تئاتر مدرن نقش مهمی داشته و”مرگ دستفروش” او از نخستین تراژدی های مدرن جهان است که سه جایزه اصلی نمایشنامه نویسی یعنی”پولیتزر”، “تونی” و جایزه “حلقه منتقدان نمایشنامه نویسی” نیویورک را از آن خود کرد.

میلر یک بار برنده مدال طلای”آکادمی هنر و ادبیات آمریکا” و دو بار برنده جایزه”منتقدان نیویورک” شد، از دانشگاه های آکسفورد و هاروارد دکترای افتخاری گرفت و در سال ۱۹۶۵ به ریاست انجمن جهانی پن (انجمن جهانی حمایت از حقوق شعرا، مقاله نویسان و رمان نویسان جهان) انتخاب شد.

میلر در سال ۱۹۵۶ با مریلین مونرو ازدواج کرد اما این ازدواج پنج سال بیشتر دوام نیاورد. پس از خودکشی مونرو، میلر تا ۹ سال از صحنه به دور بود تا اینکه با نمایشنامه”پس از سقوط” به عالم هنر بازگشت که به نوعی روایت زندگی شخصی اوست.

او در دهه ۹۰ هم دو نمایشنامه دیگر نوشت که یکی از آن ها آخرین آمریکایی نام داشت.
از آثار این نویسنده موفق می توان به سال های طلایی (۱۹۴۰ که نخستین بار در سال ۱۹۹۰ روی صحنه رفت)، “مردی که همه خوش شانسی ها را داشت” (۱۹۴۴)، “همه پسران من” (۱۹۴۷)، “خاطره دو دوشنبه” (۱۹۵۵)، “وصله های ناجور” (۱۹۶۱)، “پس از پاییز” (۱۹۶۴)، “دشمن مردم” (۱۹۶۶)، “قیمت” (۱۹۶۸)، “ساعت آمریکایی” و “بازی برای زمان” (۱۹۸۰)، “بوته آزمایش” (جادوگران شهر سلیم)، “خاطره” [ حافظه ] (۱۹۸۶)، “آخرین یانکی و شیشه شکسته” (۱۹۹۳)، “پایان تصویر” (۲۰۰۴ ) و”همه می برند” اشاره کرد.